Een bezoek aan Nederland en moeilijke beslissing

Inmiddels zijn we weer thuis van een bezoek aan onze dochter en andere dingen die we hadden te doen in Nederland. Mijn man moest naar dde orhopedisch schoenmaker voor nieuwe schoenen en zelf moest ik nieuwe podologische zooltjes voor in mijn schoenen. En we zouden een paar dagen wat met onze dochter doen en zo was de week aardig gevuld.  Al met al een drukke maar leuke week .Om ergens te overnachten zoeken we altijd via Booking.com , Air bnb etc naar wat er wordt aangeboden in de omgeving van Haarlem .En deze keer hadden we een goed pension gevonden waar we zelf ons eten konden koken en dat was toch wel heel fijn. Voordat we weg gingen had ik voor Ulica van alles verzorgd zodat onze zoon alles voor haar zo voor het pakken had staan . Want omdat ze herstellende was van een botbreuk lag ze op een paar kussens. Zo als altijd hebben we tussendoor contact gehouden met onze zoon en die vertelde al ze wil niet meer eten , alleen nog maar drinken . En jah een honden dame van ruin 12 jr die aangeeft ik wil niet meer , ga je ook niet onnodig ''plagen'' door haar te voeren etc. Zondagavond j.l zijn we thuis gekomen en zag je duidelijk dat ze in 1 week erg snel achter uit was gegaan .Ze dronk nog maar heel weinig en was erg ingevallen. Dus een afspraak met de dierenarts gemaakt om haar te laten inslapen . Inmiddels hebben we afscheid van haar genomen en begraven in de tuin . We hebben haar 12 jaar geleden de dag voor moederdag in Servie op straat gevonden onderweg naar de grens en meegenomen . Ze is dus zoals een tante ooit zei een bofkont dat ze gevonden is tussen druk verkeer en niet dood gereden is destijds.En nu gaan we gewoon weer verder met alles wat er te doen staat als bezoek van een Nederlandse stichting aan Roemenie om hier hulpgoederen te brengen. Want niet alleen het kindertehuis maar ook gezinnen en ouderen zijn nog steeds blij met gerichte hulp en zorg.